 |
 |
از دل نوشته های خودم:
سنگها هم برای خودشون عالمی دارن،سنگهایی که قلبی سفت تر وخشن تر از اونا پیدا نمیشه، وقتی در جریان رود می افتن
اونقدر میرن ومیرن تا یه جای خیلی خوب پیدا کنن ،وقتی که جای راحت پیدا می کنن دیگه اون سنگ بزرگ و با ابهت نیستند
دیگه کسی از اینکه اون سنگ که داره می غلته فرار نمی کنه ،دیگه ازش واهمه ندارند.
اون سنگی که قلب سنگیش اجازه نمی داد کسی بهش نزدیک بشه ،شده یه سنگ کوچیک . سنگی که قلب یه آدم عاشق
اجازه میده تا اون ویه عالمه سنگهای ریزو درشت دیگه رو برداره ، اونا رو تالاپ تالاپ بندازه تو رودخونه ونظاره گر این باشه که
این سنگها با اون قلبهای سنگیشون چه طوری حرفهای قلب یه عاشق رو تو رودخونه می ریزن و چطوری بین سنگهای کف رودخونه که هرکدوم شاید بارها حرفی برای گفتن داشتن جا پیدا می کنن....
آره سنگها هم دل دارن
ولی کوچیک تراشون مقدس ترند....
اگر نمی توانی بلوطی بر فراز تپه ای باشی
بوته ای در دامنه ای باش
ولی بهترین بوته ای باش که در کنار راه می روید
اگر نمی توانی درخت باشی بوته باش
اگر نمی توانی بوته ای باشی علف کوچکی باش
چشم انداز کنار شاه راهی را شادمانه تر کن
اگر نمی توانی نهنگ باشی فقط یک ماهی کوچک باش
ولی بازیگوش ترین ماهی دریاچه
همه ما را که ناخدا نمی کنند ملوان هم می توان بود
در این دنیا برای همه ما کاری هست
کارهای بزرگ کارهای کمی کوچک
وآنچه که وظیفه ماست چندان دور از دسترس نیست
اگر نمی توانی شاه راه باشی کوره راه باش
اگر نمی توانی خورشید باشی ستاره باش
با بردن و باختن اندازه ات نمی گیرند 
هر آنچه که هستی
بهترین باش
خدایا!
به من توفیق تلاش درشکست
صبر درنومیدی
رفتن بی همراه
کار بی پاداش
فداکاری درسکوت
دین بی دنیا
ایمان بی ریا
خوبی بی نمود
عشق بی هوس
تنهایی درانبوه
و دوست داشتن بدون آنکه دوست بداند روزی کن
آمین یا رب العالمین!
 |
 |
